ارتباط عجیب یک ویروس رایج با ابتلا به دیابت
تاریخ انتشار: ۱۲ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۳۱۵۸۸
به گزارش تابناک، ایسنا نوشت: یک بررسی سیستماتیک جدید شواهدی قوی ارائه کرده است مبنی بر اینکه ایجاد دیابت نوع ۱ با عفونت توسط انتروویروسها که گروه بزرگی از ویروسهای رایج هستند، مرتبط است. این یافتهها بر اساس یک فرضیه رو به رشد است که با واکسنهایی که در حال حاضر در حال توسعه هستند و محتملترین گونههای ویروسی را هدف قرار میدهند، ویروسها را به دیابت نوع ۱ مرتبط میکند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این موضوع که عفونت انتروویروسی میتواند باعث ایجاد دیابت نوع ۱ شود، به بیش از ۵۰ سال قبل برمیگردد، به گزارشی که در سال ۱۹۶۹ منتشر شد که دیابتِ تازه شروع شده را با عفونتهای اخیر با انتروویروسی به نام "Coxsackie B" مرتبط میکرد. از آن زمان تاکنون تعدادی مطالعات مختلف منتشر شده است که با بررسی این پیوند، به طرز ناامیدکنندهای ناسازگار بوده است.
یک مطالعه کلیدی در سال ۲۰۱۱ اولین مرور سیستماتیک را در مورد این موضوع ارائه کرد که بر تکنیکهای آزمایش مولکولی مدرن(مانند آزمایشهای PCR) تمرکز داشت. این مطالعه ارتباط بالینی قابل توجهی بین عفونت انتروویروس و دیابت نوع ۱ پیدا کرد.
اکنون این تحقیق جدید که هنوز مورد بررسی همتا قرار نگرفته اما اخیراً در نشست سالانه انجمن اروپایی مطالعه دیابت ارائه شده است، از همان گروه تحقیقات تایید کننده این ارتباط است و یافتههای سال ۲۰۱۱ را بهروز میکند تا شامل دادههای بیشتر و تکنیکهای تشخیصی مولکولی پیشرفتهتر باشد.
این تحقیق شامل دادههای ۶۰ مطالعه مشاهدهای کنترلشده بود که حدود ۱۲ هزار شرکت کننده را پوشش میداد و نشان داد که به طور کلی، افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ هشت برابر بیشتر احتمال دارد که آثار عفونت انتروویروس داشته باشند.
به طور خاص، این تحقیق با نگاهی به مطالعات با دادههای مربوط به بیماران دیابتی تازه مبتلا شده نشان داد که در ماه اول تشخیص، بیماران ۱۶ برابر بیشتر احتمال دارد شواهدی از عفونت انتروویروس ارائه دهند. این ارتباط حتی در افرادی که دارای استعداد ژنتیکی به دیابت نوع ۱ یا خویشاوندان مبتلا به این بیماری بودند، قویتر بود.
سونیا ایساکس محقق ارشد این پروژه توضیح داد: مطالعه ما نشان داد که افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ که هم خطر ژنتیکی دارند و هم یکی از بستگان درجه اول مبتلا به دیابت نوع ۱ دارند، ۲۹ برابر بیشتر در معرض ابتلا به عفونت انتروویروسی هستند.
یکی از چالشهای درک این ارتباط ویروسی با دیابت این است که خانواده انتروویروس شامل مجموعه وسیعی از ویروسهای مختلف است. تا به امروز، بیش از ۸۰ انتروویروس مختلف شناخته شده است که باعث بیماری در انسان میشوند.
به عنوان مثال، سه گونه اصلی رینوویروس مرتبط با بسیاری از موارد سرماخوردگی بخشی از گونه انتروویروس هستند. با این حال، برخی از انتروویروسها کمتر مضر هستند. سه نوع اصلی ویروس فلج اطفال نیز جزئی از انتروویروسها هستند، همانطور که ویروسهایی که باعث بیماریهای دست، پا و دهان در کودکان میشوند از انتروویروسها هستند. سایر انتروویروسها با میوکاردیت و انسفالیت(التهاب مغز) مرتبط هستند.
کدام انتروویروسهای خاص با دیابت نوع ۱ مرتبط هستند؟
مطالعات قبلی اغلب بر روی زیر گروهی از انتروویروسها به نام Coxsackie B انجام شده است. شش نوع انتروویروس Coxsackie B وجود دارد و محققان تخمین زدهاند که این گروه ممکن است یک چهارم کل عفونتهای انتروویروسی را تشکیل دهد.
تیمی از محققان در اروپا در حال حاضر یک واکسن واحد طراحی کردهاند که تمام شش انتروویروس Coxsackie B را هدف قرار میدهد. آزمایشات انسانی در حال انجام است و هدف، ایجاد واکسنی است که خطر ابتلای کودکان به دیابت نوع ۱ را کاهش دهد.
یافتههای جدید تا حدودی از پیوندهای بین Coxsackie B و دیابت با بالاترین ارتباط با گونههای انتروویروسی که آن زیر گروهها را در بر میگیرد، پشتیبانی میکنند. با این حال، این رابطه ممکن است کمی گستردهتر باشد، و گونههای انتروویروس A و C نیز پیوندهایی با ایجاد دیابت نشان دهند.
ایساکس میگوید، عفونتهای انتروویروسی تنها عامل دیابت نوع ۱ نیستند. در عوض، به نظر میرسد که تعدادی از عوامل دیگر باید در کنار هم باشند تا این ویروس موجب ایجاد و ابتلا به دیابت شود.
ایساکس میگوید: عفونتهای ویروسی در ترکیب با عوامل دیگری مانند رژیم غذایی، عدم تعادل در میکروبیوم روده و حتی قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی که ممکن است در رحم(در دوران بارداری) یا اوایل کودکی رخ دهد، میتوانند موثر باشند. تعداد، زمانبندی و مدت زمان و حتی محل عفونت انتروویروس نیز ممکن است مهم باشد.
شواهد رو به رشدی که عفونت انتروویروس را به دیابت نوع ۱ مرتبط میکند، یادآور میشود که تحقیقات اخیر نشان میدهد عفونت با ویروس اپشتین بار(EBV) میتواند باعث ایجاد مولتیپل اسکلروزیس(MS) شود. در این مثال، تحقیقات نشان میدهد که همه عفونتهای EBV باعث MS نمیشوند، اما همه موارد MS به طور بالقوه با عفونت EBV پیشروی میکنند.
دیابت نوع ۱ احتمالاً یک بیماری ناهمگنتر از اماس است. با این وجود، اگر نوعی عفونت انتروویروسی نقش کلیدی در ایجاد این بیماری در برخی افراد داشته باشد، پیشگیری از این عفونتها میتواند منجر به کاهش قابل توجه موارد ابتلای جدید به دیابت نوع ۱ شود.
"کاملش خونتی" محقق دیابت میگوید: بهترین جمعیت بیماران برای هدف قرار دادن مطالعات آینده بر اساس این یافتههای جدید، بیمارانی هستند که در معرض خطر ژنتیکی بالای ابتلا به دیابت نوع ۱ هستند و بستگان نزدیکشان قبلاً به این بیماری مبتلا شدهاند.
خونتی که در این مطالعه جدید مشارکت نداشته است، میافزاید: من فکر میکنم این همان گروه ویروسی است که باید به سراغ آن برویم، زیرا این ارتباط بسیار عمیق است و به آزمایش نیاز دارد.
منبع: تابناک
کلیدواژه: مهسا امینی ربیع الاول باقر نمازی سیامک نمازی انتروویروس ها مهسا امینی ربیع الاول باقر نمازی سیامک نمازی عفونت انتروویروس انتروویروس ها دیابت نوع ۱ یافته ها ویروس ها عفونت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۳۱۵۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چطور هم وزن کم کنیم و هم از افتادگی پوست جلوگیری کنیم؟
به گزارش خبرآنلاین ،هر چند کاهش وزن تدریجی و درست اثر چندانی بر پوست شما نمیگذارد؛ اما کاهش وزن سریع قطعاً باعث افتادگی پوستتان خواهد شد، و همین مسئله برای خیلی از افرادی که روند کاهش وزن را شروع میکنند باعث اضطراب و نگرانی میشود.
بهداشت نیوز در خبری نوشت:احتمال دارد بعد از یک کاهش وزن قابلتوجه دچار افتادگی و آویزان شدن پوست شوید که مطمئناً بسیار ناخوشایند و ناراحتکننده است. این افتادگی و شلشدن پوست فقط جنبه ظاهری ندارد و چینخوردگیهای سنگین پوست که به هم سابیده میشوند میتوانند مشکلاتی مثل درد و التهاب و عفونت نیز ایجاد کنند.
پس چه باید بکنید که کاهش وزن شما این تبعات را به دنبال نداشته باشد؟ یادتان باشد که این فقط کاهش وزن نیست که بر پوست شما اثر میگذارد، بلکه سن، ژنتیک، انتخابهای سبک زندگی مثل سیگارکشیدن و ضدآفتاب نزدن و اینکه چه مدت با اضافهوزن زندگی کردهاید و چقدر وزن کم کردهاید نیز همگی میتوانند تعیین کنند با کاهش وزن دچار افتادگی پوست شوید یا نه یا چقدر درگیر این مسئله شوید. همیشه توصیه میشود زیر نظر متخصص تغذیه و مربی ورزشی و حتی شاید یک متخصص پوست و مو وزن کم کنید.
شاید دلتان بخواهد هر چه زودتر به وزن ایدهآلتان برسید؛ اما واقعیت این است که روند کاهش وزن شما باید آهسته و یکنواخت باشد و یک سال یا حتی بیشتر طول بکشد تا تدریجاً وزن کم کنید و به پوستتان آسیبی نرسد. بهطورکلی ایدهآل این است که هر شش هفته، یک کیلوگرم وزن کم کنید
آیا افتادگی پوست عوارضی دارد؟
. سابیدگی: وقتی لایههای اضافی پوست رویهم میافتند، همدیگر را میسابند و درد و خارش و بثورات ایجاد میکنند.
. عفونت: وقتی پوستهای شُل رویهم میافتند، تمیزکردن بین آنها سخت میشود. باکتریها تجمع میکنند و تکثیر میشوند و عفونت ایجاد میکنند. گاهی در صورت شدت این عارضه ممکن است عفونت وارد بدن هم بشود.
. ناراحتی حین ورزش: پوست اضافی میتواند درد و ناراحتی ایجاد کند، خصوصاً حین ورزشکردن. مطالعهای نشان داد زنانی که بعد از عمل بایپس معده دچار افتادگی پوست شده بودند، میگفتند پوست آویزانشان حین ورزش برای آنها مانع و سختی ایجاد میکند و ضمناً باعث خجالت آنها میشود.
شاید دلتان بخواهد هر چه زودتر به وزن ایدهآلتان برسید و اما واقعیت این است که روند کاهش وزن شما باید آهسته و یکنواخت باشد و یک سال یا حتی بیشتر طول بکشد تا تدریجاً وزن کم کنید و به پوستتان آسیبی نرسد. در واقع شما باید به روند کاهش وزن خود به چشم یک راهحل بلندمدت نگاه کنید نه یک راهحل فوری.
هدف این است که به پوست خود بهاندازه کافی زمان بدهید تا بهمرور خودش را با کاهش وزن تطبیق دهد. کاهش وزنی که با سرعتی بیشتر از آنچه توصیه شده روی بدهد، به کلاژن و بافتهای الاستین پوست آسیب میزند. هم کاهش وزن و هم افزایش وزن هر دو اثرات چشمگیری بر الاستین پوست میگذارند. مثلاً کسی که سالها اضافهوزن داشته بهاحتمال زیاد قابلیت ارتجاعی پوستش (الاستین) آسیب دیده است، بنابراین کاهش وزن سریع فقط شرایط پوست را بدتر میکند. کاهش وزن آهسته کمکتان میکند بیشتر چربی از دست بدهید تا عضله و در نتیجه پوست شما خودش را با این روند سازگار میکند.
ضمناً به سبک زندگیتان نیز باید توجه کنید، مثلاً بهاندازه کافی آب بنوشید، با تغذیه درست مواد مغذی به پوستتان برسانید، به طور منظم ورزش کنید، ضدآفتاب بزنید و اگر سیگار میکشید ترک کنید. اینها عادتهایی هستند که باید در تمام طول مسیر کاهش وزنتان به آنها اهمیت بدهید.
اگر اخیراً وزن زیادی کم کردهاید یا عمل بایپس معده انجام دادهاید پس حتماً درگیر شلی و افتادگی پوست هستید. اما میتوانید کارهایی انجام دهید تا ظاهر بهتری پیدا کنید. اگر دوست ندارید سراغ روشهای تهاجمی مثل جراحی زیبایی بروید و دلتان میخواهد با روشهای طبیعی افتادگی پوستتان را کاهش دهید، باید تمرینات قدرتی و عضلهساز را وارد روتین ورزشیتان کنید. همچنان بهاندازه کافی آب بنوشید و تغذیه درستی داشته باشید که شامل پروتئین و ویتامین سی و اسیدهای چرب امگا۳ و حتی مکملهای کلاژن باشد و به تقویت قابلیت ارتجاعی پوستتان و کلاً سلامت پوستتان کمک کند.
یک سری از مطالعات نشان دادهاند مصرف مکمل کلاژن خوراکی میتواند رطوبت پوست را بهتر کرده و قابلیت ارتجاعی آن را بیشتر کند و کلاژن موضعی که مستقیماً روی پوست استفاده میشود به کاهش چینوچروک و زبری پوست کمک میکند. البته برای نتیجهگیری قطعی در مورد اثر کلاژن بر افتادگی پوست بعد از کاهش وزن هنوز به تحقیقات گستردهتری نیاز است. یادآوری میکنیم که همیشه پیش از مصرف هر گونه مکملی ابتدا با پزشکتان مشورت کنید.
جلوگیری از شل شدن پوست بعد از رژیم لاغری
البته میتوانید از روشهای پزشکی غیرتهاجمی نیز کمک بگیرید، مثل سفت کردن پوست با رادیوفرکوئنسی (RF). در این شیوه با استفاده از امواج الکترومغناطیسی با فرکانس پایین، تولید کلاژن و قابلیت ارتجاعی پوست تقویت میشود.
اما این درمانها نیز اثرگذاری محدود خاص خود را دارند، مثلاً بر پوست شُل بهتر اثر میگذارند تا بر پوست آویزان. پوستی که آویزان شده ابتدا باید با عمل جراحی برداشته شود، مثلاً با روش ابدومینوپلاستی یا بادی لیفت.
اگر تصمیم گرفتید از شیوههای پزشکی برای رفع افتادگی پوستتان استفاده کنید، با بیشتر از یک جراح پلاستیک و زیبایی مشورت کنید. مدتزمان ریکاوری طولانی است و ممکن است پیامدهایی وجود داشته باشد، ضمناً شما باید یک تا دو سال بعد از کاهش وزن صبر کنید و سپس تحت جراحی قرار بگیرید.
۲۳۳۲۱۷
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900705